Sinematerapi köklerini ve temel aşamalarını bibliyoterapiden alan bir yaklaşımdır. 1930’lu yıllarda ortaya çıkan bibliyoterapi, terapi boyunca çeşitli kitapların, edebi eserlerin iyileştirici bağlamda kullanılması olarak tanımlanabilir. Bibliyoterapi terapistler tarafından uzun bir zamandır kullanılan, kitaplar aracılığıyla, danışan-terapist arasındaki iletişimi güçlendirmeye, danışanın içgörü kazanmasına ve sorunlarını başka bir bakış açısıyla gözden geçirmesine yardımcı olan bir yöntemdir. Köklerini bibliyoterapiden alsa da filmler hayal gücü, semboller, metaforlar, müzik, özel efektler ve diyalogların birleşimi olduğu için bibliyoterapiye göre daha etkili bir yöntem olduğu düşünülmektedir. Uygulama süresinin bibliyoterapi gibi benzer yöntemlere göre daha kısa olmasına film seyretmenin çoğu birey için günlük yaşamda yeri olan bir aktivite olmasına ve sinemanın sunduğu görsel etkileyiciliğe bağlı olarak sinematerapinin uygulaması kolay bir yöntem olduğu düşünülmektedir. Ayrıca, sinema filmlerinin sunduğu konu çeşitliliği sayesinde sinematerapi terapi süreci içerisinde ortaya çıkan birçok konuyu ele almak için kullanılabilir.
