Sinematerapi ilk kez Aristotales (M.Ö. 335) döneminde karşımıza çıkmaktadır. Marsick , Aristotales’in trejedyalarından bahseder. Aslında burada yaşanan sinematerapinin de önemli işlevlerinden biri olan katarsisin yaşanmasıdır. Sonra psikodramanın öncüsü Moreno (1944), terapötik müdahale amaçlı “terapötik hareket resmi” kavramını önererek ilk sinematerapinin öncülleri sayılabilirler. Powell , 1946’da ABD’ de Washington’da bir askeri hastanede kullanılmaya başlanan sinematerapinin depresyona girmemeyi sağlaması amaçlı izlettirildiğini bildirmektedir. Bu şekli ile ayrıca yine 1946’ lar da psikiyatrik hastaların düzenli tedaviye uyum sağlayanları ödüllendirmek için eğlence amaçlı kullanıldığını görülmektedir. Sinematerapi ilk zamanlar psikiyatrik hastaların tadavisinde kullanılsa da sonraları psikiyatrik hastalar dışında ihtiyaca göre bireysel terapilerde de kullanılmaya başlanan sinematerapi Berg-Cross ve ark. (1990), tarafından sinematerapi ile ilgili çalışmaların raporlaştırılması ile ilerlemeye devam etmiştir Ülkemizde sanat terapileri henüz yeterli düzeyde gelişmediği için film terapisi ile ilgili yurt dışında daha fazla araştırma, çalışma yapılmıştır. Görsel ve işitsel anlamda geniş duyu organlarına hitap eden film terapisi yöntemi çalışmalarının ülkemizde de gelişeceği ve geleneksel tamamlayıcı alternatif tıp yöntemleri içerinde yer alacağı düşüncesi vardır.
